درس تاریخ در آموزش و پرورش تنها به بازخوانی گذشته و هیاهوی قدرتمندان و پادشاهان می‌پردازد و بر همین اساس حتی بهترین دانش‌آموزان نیز تاریخ را مجموعه‌ای از حوادث می‌دانند.

شادروان دکتر عبدالحسین زرین‌کوب نیز در کتاب ” تاریخ در ترازو” در معرفی علم تاریخ می‌گوید:

“تاریخ تنها گردآوری روایات و مقایسه آنها و شناخت “واقعیت” حوادث گذشته نیست. ورای این کار،‌ نظر به توجیه و تفسیر این واقعیات دارد که بین جزئیات رابطه برقرار می‌کند و آنها را به یکدیگر پیوند می‌دهد. این کار در واقع عبارت از تجدید بنای گذشته است به کمک مصالح و موادی که اینجا و آنجا از بقایای آوار حوادث باقی مانده است.”

تاریخ را می‌توان مطالعه حیات اجتماعی انسان در زمان، همراه با تحلیل برای نوسازی اکنون و معرفت و آگاهی نسبت به آینده تعریف کرد.

آموزش تاریخ به مفهوم شناخت و احوال و سرگذشت جوامع، اقوام و ملتهای جهان بر اساس متون، مدارک، اسناد، اخبار، آثارتاریخی و بررسی آنها با روشهای علمی است.

آنچه ضرورت مطالعه و آموزش تاریخ را در کشورمان ایجاب می‌کند، مطالعات و پژوهشهای نو و بازشناسی ارزشهای مادی و معنوی در ایران و اسلام از آغاز تا کنون و با الهام از انقلاب اسلامی و جهان بینی منبعث از آن است.

توانایی‌های‌ لازم در رشته تاریخ :

دانشجوی‌ تاریخ‌ باید نظم‌ و دقت‌ فراوان‌ داشته و توان‌ به‌ تصویر کشیدن و نقد کردن وقایع‌ تاریخی‌ را داشته‌ باشد. پایه‌ علم‌ تاریخ‌، فلسفه‌، زمین‌ آن‌ جغرافیا و دیوارهای‌ آن‌ جامعه‌شناسی‌، اقتصاد، سیاست‌ و فرهنگ‌ است‌ و دانشجوی‌ تاریخ‌ باید با این‌ علوم‌ آشنا باشد و از نتایج‌ آنها بهره‌ ببرد.