پرستاری یکی از شاخه های علوم پزشکی است که وظیفه ی مراقبت از بیماران را به عهده دارد. البته با پیشرفت علم و تکنولوژی بر خلاف گذشته پرستاری نیازمند مدرک معتبر است و وظیفه ی یک پرستار تنها محدود به مراقبت از بیماران نمیشود. در تقسیم بندی ها آکادمیک ارزش یک پرستار هم تراز ارزش یک پزشک بیان شده است زیرا بیمار بیشترین ارتباط را در بیمارستان با پرستار دارد و رضایت بیمار از پرستار به معنای رضایت او از بیمارستان است.

پرستاری حرفه ای در ایران برگرفته از کشور های اروپایی است.اولین بار در سال ۱۲۹۴ در ارومیه مدرسه پرستاری دایر گردید.در سال ۱۳۳۷ طبق مصوبه صنف پرستاران پذیرش داوطلبان با مدرک دیپلم در دوره ی ۳ ساله ی پرستاری شروع شد و ارزش مدرک پرستاری معادل لیسانس در نظر گرفته شد.در سال ۱۳۵۴دوره ی لیسانس پرستاری در وزارت علوم تصویب گردید و طول این دوره به ۴ سال افزایش یافت. در سال ۱۳۶۵ با تشکیل دانشکده ی پرستاری این رشته ی دانشگاهی توسعه ی فراوان یافت.

به طور کلی نقش های یک پرستار:

• وظیفه مراقبت از بیماران در بیمارستان و انجام کار پانسمان و تزریقات
• وظیفه ی مراقبت از بیماران در همه ی مراحل زندگی به منظور تصحیح عادات غذایی و دارویی و پیشگیری از بیماری ها
• نقش آموزش دهنده به افراد جهت رفع نیاز های یادگیری آنها در زمینه مراقبت از بیمار
• نقش هماهنگ کننده و ارتباط دهنده بیمار و پزشک
• تحقیق درباره نحوه کاهش تعداد روزهای بستری بیمار و بهبود هر چه سریعتر
• انتقال خواست ها و نیاز های بیمار به خانواده بیمار
• مسؤولیت مدیریت بخش نظارت وکنترل گروه پرستاری و بررسی مشکلات این بخش