دلایل اصلی ریجکت مقاله

یکی از مهم ترین مراحل اکسپت (پذیرش) مقاله ISI ، نظر سردبیر و داوران مجله است که ممکن است مقاله شما مورد قبول آنها قرار نگیرد و درخواست چاپ مقاله شما در مجله ISI از طرف سردبیر و داوران مجله، ریجکت شود.

۱– مشکل فنی موجود در مقاله

برای مثال، مقاله‌ای که در نگاه اول اشکال یا جداول و رفرنس‌های آن ناقص باشد یا برخی از رفرنس‌ها ذکر نشده باشند به اصطلاح از سوی مجلات فست ریجکت می‌شوند. معمولاً مقالاتی که چنین مشکلاتی دارند حتی به داور مجله نیز ارجاع داده نمی‌شوند.

۲– عدم وجود مقاله در حیطه موضوع مجله(اسکوپ)

بسیاری از مولفینی که برای چاپ مقاله خود علجه دارند معمولاً قبل از بررسی کامل اسکوپ مجله مقاله را به مجله ارسال می‌نمایند و یکبار دیگر مقاله قبل از ارجاع به داوران در همان مرحله اول ریجکت می‌شود. بنابراین، اطلاع از اسکوپ و حیطه‌های علاقمندی مجله برای ارسال مقاله امری ضروری و بسیار مهم است.

۳– ناقص بودن مقاله

برای مثال اینگونه مقالات عمدتاً شامل مشاهدات مولف می‌باشند بدون اینکه استنتاج علمی و دقیق از انها انجام شده باشد. به این معنی که مقاله صرفاً یک مقاله توصیفی است.

۴– مقاله دارای ایراد روش شناختی

منظور از ایرادات روش شناختی آن است که مولف مقاله در حین انجام مرتکب اشتباهات در انجام تحلیل داده‌ها و روش انجام پژوهش شده است. برای مثال، در یک پژوهش فرد به جای استفاده از آزمونهای آماری دقیقتر موجود، از آزمونهای آماری با ریسک بالا استفاده نموده است. و یا در مثالی دیگر، فردی که به انجام یک پژوهشی آزمایشی مبادرت کرده، در فرآیند پژوهش گروه ملاک یا مقایسه‌ ای را پیشنهاد نداده است.

۵– غیرمرتبط بودن قسمت نتیجه گیری با سایر قسمت های مجله

معمولاً بحث و نتیجه‌گیری می‌بایست در راستای مساله یا بیان مساله مقاله باشد. به این معنا که قسمت بحث و نتیجه‌گیری مقاله می‌بایست به روشنی به سوالی که مولف در بخش بیان مساله بیان می‌دارد پاسخ دهد و توسط پژوهش‌‍‌هایی که در بیان مساله ارایه شده مقایسه شود و نکات جدید به دست آمده در این پژوهش را نمایان سازد. نگارش این قسمت از مقاله بسیار پیچیده بود و اغلب مقالات به خاطر ضعف در همین قسمت ریجکت می‌شوند.

۶– تکراری بودن یافته های مقاله

مولف باید بعد از خواندن ادبیات پژوهش و شروع به تحقیق این سوال اساسی را از خود بپرسد که مقاله‌اش در آینده چه یافته و نکات جدیدی را به جامعه علمی ارایه خواهد داد که قبلاً از سوی کسی ارایه نشده بوده است؟ پاسخ به این سوال می‌تواند یکی از خطرات احتمالی عدم پذیرش مقاله را رفع کند.

۷– ضعف در نگارش مقاله

شما هر ایده بکر و جدیدی که داشته باشید می‌بایست آن را از طریق کلمات به صورت شفاف و بدون ابهام و پیچیدگی به خواننده خود منتقل سازید. مقاله جایی برای خودنمایی ادبیاتی و استفاده از زبان ثقیل و گنگ و بی مفهوم نیست. بهترین روش نگارش مقاله استفاده از زبان بسیار ساده، مستقیم و بدون واسطه است. همچنین ویرایش علمی مقاله نیز بسیار مهم است. در مقالاتی که از یک زبان دیگر به زبان انگلیسی برگردانده می‌شوند معمولاً مشکلات ترجمه بسیار زیادی وجود دارد که به اصطلاح ترجمه نیتیو (Native) نیست. این مشکل نیز در میان مقالاتی که ریجکت شده‌اند بسیار رایج و پرتکرار است (

۸– یکنواخت بودن مقاله

آخرین دلیل رد مقاله با دلیل شماره ۷ در ارتباط است. خسته کننده بودن موضوع می‌تواند به طولانی بودن مقاله، نوع زبان مورد استفاده، پیچیدگی‌های وحشتناک که معمولاً مقاله پر از مدلها و شکلهای درهم تنیده است و موارد دیگر اشاره دارد. واقعیت این است که لازم نیست در یک مقاله از مدلهای مفهومی بسیار پیچیده که معمولاً بیش از ۵ متغیر دارند استفاده نمود. تصور اشتباهی وجود دارد که هرچه یک مقاله از مدل‌های مفهومی با متغیرهای زیاد استفاده کند حتماً یک مقاله پیچیده و سنگینی است اما با مراجعه به دلایل اصلی ریجکت مقاله یک تعریف از این نوع مقالات به دست می آید: مقاله خسته کننده است.

 به طور خلاصه از دلایل اصلی عدم پذیرش یک مقاله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1- طرح مطالعه از متدولوژی مناسبی برخوردار نبوده و بنابراین، امکان تصحیح و چاپ مقاله وجود ندارد.

  2- مقاله ارسالی در حوزه تخصصی و یا مورد علاقه مجله قرار نداشته و یا فرمت مجله در نگارش مقاله رعایت نشده است.

  3- نویسندگان در بازنگری خود نتوانسته اند که تمامی نظرات داوران را تأمین نمایند.

مقالاتی که به‌دلیل اول رد می‌شوند از امکان چاپ در یک نشریه معتبر دیگر برخوردار نخواهند بود، اما مقالاتی که به ‌دلایل دوم و سوم رد می‌شوند ممکن است از احتمال چاپ در سایر مجلات معتبر برخوردار گردند. این احتمال وقتی قوی‌تر می‌گردد که نویسندگان این مقالات با در نظر گرفتن نظرات داوران و همچنین با انتخاب یک مجله مناسب و رعایت دقیق دستورالعمل نویسندگان آن مجله، مقاله خود را به‌دقت مورد بازنگری قرار داده و در اولین فرصت ممکن آن را برای بررسی، به مجله مورد نظر ارسال نمایند.

شواهد موجود نشان می‌دهد که 62% مقالات چاپ شده در تاریخچه بررسی خود، حداقل سابقه یک بار رد شدن را داشته‌اند. همچنین، جمع‌بندی نتایج برخی از مطالعات دیگر نشان می‌دهد که حداقل 50% مقالات رد شده توسط برخی از نشریات، ظرف دو سال آینده در مجلات دیگر به چاپ رسیده‌اند.