روش استقرایی و قیاسی در پایان نامه _استدلال فرآیندی است که فرد طی آن با بررسی دلایل و حکمهایی که ارائه می‌کنند به نتیجه گیریها و استنباطهایی دست پیدا میکند. به عبارت دیگر استدلال جریانی است که ذهن بوسیله آن از تصدیقات به دلیل تصدیقات نظری پی می‌برد یا از آنچه نمی‌داند، علم حاصل میکند.
در این فصل روش های استدلال را شرح میدهیم . از میان این روشها اصلی ترین آنها یعنی استدلال قیاسی واستدلال استقرایی را معرفی میکنیم.
روش استقرایی برای نخستین بار توسط فرانسیس بیکن مطرح شد. این روش بیانگر این امر است که از واقعیتهای جزئی و انفرادی می‌توان به واقعیتهای کلی دست یافت. مسیر حرکت در روش استقرائی از جزء به کل رسیدن است. به عبارت دیگر با مشاهده آنچه که برای جزء معین وجود دارد نتیجه بگیریم که برای همه کل که جزء در آن قرار می‌گیرد نیز وجود دارد.
قسمت اعظم استدلال استقرایی به صورت شهودی و خودکار رخ میدهد. اگر چنین نبود، ما توانایی انجام هیچ کاری را نداشتیم؛ هر آنچه که انجام می‌دادیم آن‌قدر باید در معرض تحلیل و ارزیابی قرار می‌گرفت که به تدریج به بن‌بست می‌رسیدیم.
روش قیاسی
فرایندی است که باهدف ها و مفروضات شروع میشود و در نهایت راه صحیح عمل را نشان میدهد این روش با دلایل منطقی و محکم بیان میکند که باید اینگونه رفتار کرد و چنانچه رفتار مورد عمل مطابق با آن نباشد، دلایل مجاب میکند که عمل جاری باید عوض شود به عبارت دیگر از احکام کلی نتایج جزئی گرفته میشود. در استدلال قیاسی فرد با استفاده از قوانین معین منطق از احکام کلی به احکام جزیی می رسد.
هدف اصلی این روش این است که چهار چوبی ارائه شود که بر اساس دیدگاهها و رویه های جدید ارائه و از میان چندین روش برخی انتخاب گردد.
مشاهداتی که آزمون می کنند که آیا الگوی مورد انتظار واقعاً رخ داده است یا خیر.
قیاس با «چرا» شروع می شود و به سمت «آیا» حرکت می کند.
در مرحله قیاسی، «از سوی» مشاهدات استدلال می کنیم.
قیاسی متضمن اشتقاق انتظارات یا فرضیه ها از نظریه هاست.
مبنای تحقیق درباره واقعیت های اجتماعی، شروع از قیاس و منطق قیاسی است.
ویژگی های روش اسقرایی
نظریه های استقرایی، الگوهای کلی را از درون مشاهدات جزیی پیدا می کنند.
در مرحله استقرایی، «از» مشاهدات به استدلال می پردازیم.
استقراء بوجود آمدن تعمیم ها از مشاهدات مشخص است.
مقایسه روش تحقیق قیاسی و اسقرایی
تمایز بین روشهای قیاس و استقرا ممکن است از لحاظ بیان مفاهیم و ماهیت مفید باشد اما در عمل این تمایز کاربرد ندارد و این دو به هیچ وجه رقیب هم نیستند بلکه مکمل یکدیگرند.
کاربرد روش تحقیق قیاسی و استقرایی در پژوهش
در پژوهش های علمی محقق بطور استقرایی از مشاهده به فرضیه و سپس بطور قیاسی از فرضیه به استنباط منطقی می رسد و پیامدهایی را که در صورت درست بودن رابطه فرض شده پیش خواهند آمد قیاس می کند. اگر استنباط های قیاسی با پیکری سازمان یافته و دانش مورد قبول، سازگار باشند با گردآوری داده های تجربی باز هم مورد آزمون قرار می گیرند و برمبنای شواهد، فرضیه ها، رد یا قبول می شوند.
دیدگاهتان را بنویسید